Şiir yavaş yavaş kayıyor avuçlarımızdan, yeni şairler de yetişmiyor bu yüzden. Yüreklerde hiç bir sevgi derin izler bırakmıyor mu artık? Kapital sevdasından gayrısına yer yok mu ne? Şiiri öldürüyoruz. Şiir estetiğin, güzelliğin nefes alışıdır oysa. Yahya Kemaller, Arif Nihat Asyalar, Dilaver Cebeciler uçmağa vardılar birerbirer... Koskoca bir sessizlik kapladı yüreğimizi, donuklaştı dünyamız. İçimizi ısıtacak dizeleri ara ki bulasın. Ara ara dilime takılan bir şiir geldi aklıma. Sevgili Hasan Sağındık bestesiyle gün ışığına çıkan şiirlerden birisi...
Tılsım Bozulur Birgün...
TILSIM BOZULUR BİR GÜN
SIVA ÇATLAR DUVARDA
SULAR İÇERİ SIZAR
TILSIM BOZULUR BİR GÜN
YARA AZDIKÇA AZAR
TILSIM BOZULUR BİR GÜN
KIRILIR BOY AYNALARI
PARÇA PARÇA OLURSUN
TILSIM BOZULUR BİR GÜN
ÖZÜNDE BOĞULURSUN
TILSIM BOZULUR BİR GÜN
KARARINCA GÖKYÜZÜ
BULUT ÜSTÜNE DÜŞER
TILSIM BOZULUR BİR GÜN
BIÇAK YARAYI DEŞER
"sûra üfürüldüğü vakit,
yer ve dağlar yerlerinden kopartıldıkları,
birdenbire parçalandıkları zaman
denizler taşıp kaynağında,
mezarlar içindekileri dışarıya attığında,
güneşle ay bir araya getirildiğinde,
gök yarılıp size ait hiçbir sırrın gizli kalmadığı zaman"
TILSIM BOZULUR BİR GÜN
UFUKLARI GÖZLERSİN
AVCUNDA BİR TEL SAÇ
TILSIM BOZULUR BİR GÜN
KÂR ETMEZ İĞNE İLAÇ.
Necati ÇELİKKOL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder